aliento (Traducció Castellà-Valencià)

aliento 1. m. [ aire, respiración ] alé. Quedarse sin aliento. ® Quedar-se sense alé.
2. m. [ [iánimo,] valor ] ànim, encoratjament. Infundir aliento. ® Infondre ànim. Unas palabras de aliento. ® Unes paraules d'ànim.
3. m. pl. [ vigor, capacidad de esfuerzo ] alé ( sing. ), espenta ( f. sing. ), empenta ( f. sing. ). No tiene los alientos de su padre. ® No té l'alé (o l'espenta ) de son pare.
4. aliento vital principi de vida (o vital ), esperit.
5. cobrar (o tomar ) aliento [ reposar ] prendre alè.
6. de un aliento [ sin parar, sin descansar ] d'una tirada.
7. dejar sin aliento [ sorprender ] deixar gelat (o parat ), deixar sense alenar.
8. estar sin aliento [ desanimado ] estar desanimat (o alacaigut ).
9. exhalar el postrer aliento [ morir ] exhalar el darrer (o l'últim ) sospir, exhalar l'ànima (o l'esperit ).
10. perder el aliento perdre l'alé, desalenar-se.

Primera persona singular Presente Indicativo del verb alentar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
alentar






Participio
alentado
alentada
alentados
alentadas



Gerundio
alentando






INDICATIVO
Presente
(yo) aliento
(tu) alientas
(el/ella/Ud.) alienta
(nosotros) alentamos
(vosotros) alentáis
(ellos/ellas/Uds.) alientan

Pretérito perfecto simple
(yo) alenté
(tu) alentaste
(el/ella/Ud.) alentó
(nosotros) alentamos
(vosotros) alentasteis
(ellos/ellas/Uds.) alentaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he alentado
(tu) has alentado
(el/ella/Ud.) ha alentado
(nosotros) hemos alentado
(vosotros) habéis alentado
(ellos/ellas/Uds.) han alentado

Pretérito imperfecto
(yo) alentaba
(tu) alentabas
(el/ella/Ud.) alentaba
(nosotros) alentábamos
(vosotros) alentabais
(ellos/ellas/Uds.) alentaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había alentado
(tu) habías alentado
(el/ella/Ud.) había alentado
(nosotros) habíamos alentado
(vosotros) habíais alentado
(ellos/ellas/Uds.) habían alentado

Pretérito anterior
(yo) hube alentado
(tu) hubiste alentado
(el/ella/Ud.) hubo alentado
(nosotros) hubimos alentado
(vosotros) hubisteis alentado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron alentado

Futuro simple
(yo) alentaré
(tu) alentarás
(el/ella/Ud.) alentará
(nosotros) alentaremos
(vosotros) alentaréis
(ellos/ellas/Uds.) alentarán

Futuro compuesto
(yo) habré alentado
(tu) habrás alentado
(el/ella/Ud.) habrá alentado
(nosotros) habremos alentado
(vosotros) habréis alentado
(ellos/ellas/Uds.) habrán alentado

Condicional simple
(yo) alentaría
(tu) alentarías
(el/ella/Ud.) alentaría
(nosotros) alentaríamos
(vosotros) alentaríais
(ellos/ellas/Uds.) alentarían

Condicional compuesto
(yo) habría alentado
(tu) habrías alentado
(el/ella/Ud.) habría alentado
(nosotros) habríamos alentado
(vosotros) habríais alentado
(ellos/ellas/Uds.) habrían alentado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) aliente
(tu) alientes
(el/ella/Ud.) aliente
(nosotros) alentemos
(vosotros) alentéis
(ellos/ellas/Uds.) alienten

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya alentado
(tu) hayas alentado
(el/ella/Ud.) haya alentado
(nosotros) hayamos alentado
(vosotros) hayáis alentado
(ellos/ellas/Uds.) hayan alentado

Pretérito imperfecto I
(yo) alentara
(tu) alentaras
(el/ella/Ud.) alentara
(nosotros) alentáramos
(vosotros) alentarais
(ellos/ellas/Uds.) alentaran

Pretérito imperfecto II
(yo) alentase
(tu) alentases
(el/ella/Ud.) alentase
(nosotros) alentásemos
(vosotros) alentaseis
(ellos/ellas/Uds.) alentasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera alentado
(tu) hubieras alentado
(el/ella/Ud.) hubiera alentado
(nosotros) hubiéramos alentado
(vosotros) hubierais alentado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran alentado

Futuro simple
(yo) alentare
(tu) alentares
(el/ella/Ud.) alentare
(nosotros) alentáremos
(vosotros) alentareis
(ellos/ellas/Uds.) alentaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere alentado
(tu) hubieres alentado
(el/ella/Ud.) hubiere alentado
(nosotros) hubiéremos alentado
(vosotros) hubiereis alentado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren alentado

IMPERATIVO
Presente

alienta (tu)
aliente (el/ella/Ud.)
alentemos (nosotros)
alentad (vosotros)
alienten (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar