desplantar (Diccionari)

desplantar
v. tr. Arrancar, llevar (una cosa plantada).

desplantar (Traducció Valencià-Castellà)

desplantar v. tr. desplantar.

desplantar (Traducció Castellà-Valencià)

desplantar v. tr. desplantar.

Primera persona singular Infinitiu Formes Impersonals del verb desplantar (Verb Valencià)

FORMES IMPERSONALS
Infinitiu
desplantar






Participi
desplantat
desplantada
desplantats
desplantades



Gerundi
desplantant






INDICATIU
Present
(jo) desplante
(tu) desplantes
(ell/ella/vosté) desplanta
(nosaltres) desplantem
(vosaltres) desplanteu
(ells/elles/vostés) desplanten

Perfet
(jo) he desplantat
(tu) has desplantat
(ell/ella/vosté) ha desplantat
(nosaltres) hem desplantat
(vosaltres) heu desplantat
(ells/elles/vostés) han desplantat

Passat simple
(jo) desplantí
(tu) desplantares
(ell/ella/vosté) desplantà
(nosaltres) desplantàrem
(vosaltres) desplantàreu
(ells/elles/vostés) desplantaren

Passat perifràstic
(jo) vaig desplantar
(tu) vas (o vares) desplantar
(ell/ella/vosté) va desplantar
(nosaltres) vam (o vàrem) desplantar
(vosaltres) vau (o vàreu) desplantar
(ells/elles/vostés) van (o vàren) desplantar

Imperfet
(jo) desplantava
(tu) desplantaves
(ell/ella/vosté) desplantava
(nosaltres) desplantàvem
(vosaltres) desplantàveu
(ells/elles/vostés) desplantaven

Plusquamperfet
(jo) havia desplantat
(tu) havies desplantat
(ell/ella/vosté) havia desplantat
(nosaltres) havíem desplantat
(vosaltres) havíeu desplantat
(ells/elles/vostés) havien desplantat

Passat anterior
(jo) haguí desplantat
(tu) hagueres desplantat
(ell/ella/vosté) hagué desplantat
(nosaltres) haguérem desplantat
(vosaltres) haguéreu desplantat
(ells/elles/vostés) hagueren desplantat

Futur
(jo) desplantaré
(tu) desplantaràs
(ell/ella/vosté) desplantarà
(nosaltres) desplantarem
(vosaltres) desplantareu
(ells/elles/vostés) desplantaran

Futur perfet
(jo) hauré desplantat
(tu) hauràs desplantat
(ell/ella/vosté) haurà desplantat
(nosaltres) haurem desplantat
(vosaltres) haureu desplantat
(ells/elles/vostés) hauran desplantat

Condicional
(jo) desplantaria
(tu) desplantaries
(ell/ella/vosté) desplantaria
(nosaltres) desplantaríem
(vosaltres) desplantaríeu
(ells/elles/vostés) desplantarien

Condicional perfet
(jo) hauria desplantat
(tu) hauries desplantat
(ell/ella/vosté) hauria desplantat
(nosaltres) hauríem desplantat
(vosaltres) hauríeu desplantat
(ells/elles/vostés) haurien desplantat

SUBJUNTIU
Present
(jo) desplante
(tu) desplantes
(ell/ella/vosté) desplante
(nosaltres) desplantem
(vosaltres) desplanteu
(ells/elles/vostés) desplanten

Perfet
(jo) haja desplantat
(tu) hages desplantat
(ell/ella/vosté) haja desplantat
(nosaltres) hàgem desplantat
(vosaltres) hàgeu desplantat
(ells/elles/vostés) hagen desplantat

Imperfet
(jo) desplantara
(tu) desplantares
(ell/ella/vosté) desplantara
(nosaltres) desplantàrem
(vosaltres) desplantàreu
(ells/elles/vostés) desplantaren

Plusquamperfet
(jo) haguera desplantat
(tu) hagueres desplantat
(ell/ella/vosté) haguera desplantat
(nosaltres) haguérem desplantat
(vosaltres) haguéreu desplantat
(ells/elles/vostés) hagueren desplantat

IMPERATIU
Present

desplanta (tu)
desplante (ell/ella/vosté)
desplantem (nosaltres)
desplanteu (vosaltres)
desplanten (ells/elles/vostés)

Primera persona singular Infinitivo Formas Impersonales del verb desplantar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
desplantar






Participio
desplantado
desplantada
desplantados
desplantadas



Gerundio
desplantando






INDICATIVO
Presente
(yo) desplanto
(tu) desplantas
(el/ella/Ud.) desplanta
(nosotros) desplantamos
(vosotros) desplantáis
(ellos/ellas/Uds.) desplantan

Pretérito perfecto simple
(yo) desplanté
(tu) desplantaste
(el/ella/Ud.) desplantó
(nosotros) desplantamos
(vosotros) desplantasteis
(ellos/ellas/Uds.) desplantaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he desplantado
(tu) has desplantado
(el/ella/Ud.) ha desplantado
(nosotros) hemos desplantado
(vosotros) habéis desplantado
(ellos/ellas/Uds.) han desplantado

Pretérito imperfecto
(yo) desplantaba
(tu) desplantabas
(el/ella/Ud.) desplantaba
(nosotros) desplantábamos
(vosotros) desplantabais
(ellos/ellas/Uds.) desplantaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había desplantado
(tu) habías desplantado
(el/ella/Ud.) había desplantado
(nosotros) habíamos desplantado
(vosotros) habíais desplantado
(ellos/ellas/Uds.) habían desplantado

Pretérito anterior
(yo) hube desplantado
(tu) hubiste desplantado
(el/ella/Ud.) hubo desplantado
(nosotros) hubimos desplantado
(vosotros) hubisteis desplantado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron desplantado

Futuro simple
(yo) desplantaré
(tu) desplantarás
(el/ella/Ud.) desplantará
(nosotros) desplantaremos
(vosotros) desplantaréis
(ellos/ellas/Uds.) desplantarán

Futuro compuesto
(yo) habré desplantado
(tu) habrás desplantado
(el/ella/Ud.) habrá desplantado
(nosotros) habremos desplantado
(vosotros) habréis desplantado
(ellos/ellas/Uds.) habrán desplantado

Condicional simple
(yo) desplantaría
(tu) desplantarías
(el/ella/Ud.) desplantaría
(nosotros) desplantaríamos
(vosotros) desplantaríais
(ellos/ellas/Uds.) desplantarían

Condicional compuesto
(yo) habría desplantado
(tu) habrías desplantado
(el/ella/Ud.) habría desplantado
(nosotros) habríamos desplantado
(vosotros) habríais desplantado
(ellos/ellas/Uds.) habrían desplantado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) desplante
(tu) desplantes
(el/ella/Ud.) desplante
(nosotros) desplantemos
(vosotros) desplantéis
(ellos/ellas/Uds.) desplanten

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya desplantado
(tu) hayas desplantado
(el/ella/Ud.) haya desplantado
(nosotros) hayamos desplantado
(vosotros) hayáis desplantado
(ellos/ellas/Uds.) hayan desplantado

Pretérito imperfecto I
(yo) desplantara
(tu) desplantaras
(el/ella/Ud.) desplantara
(nosotros) desplantáramos
(vosotros) desplantarais
(ellos/ellas/Uds.) desplantaran

Pretérito imperfecto II
(yo) desplantase
(tu) desplantases
(el/ella/Ud.) desplantase
(nosotros) desplantásemos
(vosotros) desplantaseis
(ellos/ellas/Uds.) desplantasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera desplantado
(tu) hubieras desplantado
(el/ella/Ud.) hubiera desplantado
(nosotros) hubiéramos desplantado
(vosotros) hubierais desplantado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran desplantado

Futuro simple
(yo) desplantare
(tu) desplantares
(el/ella/Ud.) desplantare
(nosotros) desplantáremos
(vosotros) desplantareis
(ellos/ellas/Uds.) desplantaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere desplantado
(tu) hubieres desplantado
(el/ella/Ud.) hubiere desplantado
(nosotros) hubiéremos desplantado
(vosotros) hubiereis desplantado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren desplantado

IMPERATIVO
Presente


desplante (el/ella/Ud.)
desplantemos (nosotros)
desplantad (vosotros)
desplanten (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar