despotricar (Traducció Castellà-Valencià)

despotricar v. intr. malparlar.

Primera persona singular Infinitivo Formas Impersonales del verb despotricar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
despotricar






Participio
despotricado
despotricada
despotricados
despotricadas



Gerundio
despotricando






INDICATIVO
Presente
(yo) despotrico
(tu) despotricas
(el/ella/Ud.) despotrica
(nosotros) despotricamos
(vosotros) despotricáis
(ellos/ellas/Uds.) despotrican

Pretérito perfecto simple
(yo) despotriqué
(tu) despotricaste
(el/ella/Ud.) despotricó
(nosotros) despotricamos
(vosotros) despotricasteis
(ellos/ellas/Uds.) despotricaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he despotricado
(tu) has despotricado
(el/ella/Ud.) ha despotricado
(nosotros) hemos despotricado
(vosotros) habéis despotricado
(ellos/ellas/Uds.) han despotricado

Pretérito imperfecto
(yo) despotricaba
(tu) despotricabas
(el/ella/Ud.) despotricaba
(nosotros) despotricábamos
(vosotros) despotricabais
(ellos/ellas/Uds.) despotricaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había despotricado
(tu) habías despotricado
(el/ella/Ud.) había despotricado
(nosotros) habíamos despotricado
(vosotros) habíais despotricado
(ellos/ellas/Uds.) habían despotricado

Pretérito anterior
(yo) hube despotricado
(tu) hubiste despotricado
(el/ella/Ud.) hubo despotricado
(nosotros) hubimos despotricado
(vosotros) hubisteis despotricado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron despotricado

Futuro simple
(yo) despotricaré
(tu) despotricarás
(el/ella/Ud.) despotricará
(nosotros) despotricaremos
(vosotros) despotricaréis
(ellos/ellas/Uds.) despotricarán

Futuro compuesto
(yo) habré despotricado
(tu) habrás despotricado
(el/ella/Ud.) habrá despotricado
(nosotros) habremos despotricado
(vosotros) habréis despotricado
(ellos/ellas/Uds.) habrán despotricado

Condicional simple
(yo) despotricaría
(tu) despotricarías
(el/ella/Ud.) despotricaría
(nosotros) despotricaríamos
(vosotros) despotricaríais
(ellos/ellas/Uds.) despotricarían

Condicional compuesto
(yo) habría despotricado
(tu) habrías despotricado
(el/ella/Ud.) habría despotricado
(nosotros) habríamos despotricado
(vosotros) habríais despotricado
(ellos/ellas/Uds.) habrían despotricado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) despotrique
(tu) despotriques
(el/ella/Ud.) despotrique
(nosotros) despotriquemos
(vosotros) despotriquéis
(ellos/ellas/Uds.) despotriquen

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya despotricado
(tu) hayas despotricado
(el/ella/Ud.) haya despotricado
(nosotros) hayamos despotricado
(vosotros) hayáis despotricado
(ellos/ellas/Uds.) hayan despotricado

Pretérito imperfecto I
(yo) despotricara
(tu) despotricaras
(el/ella/Ud.) despotricara
(nosotros) despotricáramos
(vosotros) despotricarais
(ellos/ellas/Uds.) despotricaran

Pretérito imperfecto II
(yo) despotricase
(tu) despotricases
(el/ella/Ud.) despotricase
(nosotros) despotricásemos
(vosotros) despotricaseis
(ellos/ellas/Uds.) despotricasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera despotricado
(tu) hubieras despotricado
(el/ella/Ud.) hubiera despotricado
(nosotros) hubiéramos despotricado
(vosotros) hubierais despotricado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran despotricado

Futuro simple
(yo) despotricare
(tu) despotricares
(el/ella/Ud.) despotricare
(nosotros) despotricáremos
(vosotros) despotricareis
(ellos/ellas/Uds.) despotricaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere despotricado
(tu) hubieres despotricado
(el/ella/Ud.) hubiere despotricado
(nosotros) hubiéremos despotricado
(vosotros) hubiereis despotricado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren despotricado

IMPERATIVO
Presente

despotrica (tu)
despotrique (el/ella/Ud.)
despotriquemos (nosotros)
despotricad (vosotros)
despotriquen (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar