sustantivar (Traducció Castellà-Valencià)

sustantivar v. tr. substantivar.

Primera persona singular Infinitivo Formas Impersonales del verb sustantivar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
sustantivar






Participio
sustantivado
sustantivada
sustantivados
sustantivadas



Gerundio
sustantivando






INDICATIVO
Presente
(yo) sustantivo
(tu) sustantivas
(el/ella/Ud.) sustantiva
(nosotros) sustantivamos
(vosotros) sustantiváis
(ellos/ellas/Uds.) sustantivan

Pretérito perfecto simple
(yo) sustantivé
(tu) sustantivaste
(el/ella/Ud.) sustantivó
(nosotros) sustantivamos
(vosotros) sustantivasteis
(ellos/ellas/Uds.) sustantivaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he sustantivado
(tu) has sustantivado
(el/ella/Ud.) ha sustantivado
(nosotros) hemos sustantivado
(vosotros) habéis sustantivado
(ellos/ellas/Uds.) han sustantivado

Pretérito imperfecto
(yo) sustantivaba
(tu) sustantivabas
(el/ella/Ud.) sustantivaba
(nosotros) sustantivábamos
(vosotros) sustantivabais
(ellos/ellas/Uds.) sustantivaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había sustantivado
(tu) habías sustantivado
(el/ella/Ud.) había sustantivado
(nosotros) habíamos sustantivado
(vosotros) habíais sustantivado
(ellos/ellas/Uds.) habían sustantivado

Pretérito anterior
(yo) hube sustantivado
(tu) hubiste sustantivado
(el/ella/Ud.) hubo sustantivado
(nosotros) hubimos sustantivado
(vosotros) hubisteis sustantivado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron sustantivado

Futuro simple
(yo) sustantivaré
(tu) sustantivarás
(el/ella/Ud.) sustantivará
(nosotros) sustantivaremos
(vosotros) sustantivaréis
(ellos/ellas/Uds.) sustantivarán

Futuro compuesto
(yo) habré sustantivado
(tu) habrás sustantivado
(el/ella/Ud.) habrá sustantivado
(nosotros) habremos sustantivado
(vosotros) habréis sustantivado
(ellos/ellas/Uds.) habrán sustantivado

Condicional simple
(yo) sustantivaría
(tu) sustantivarías
(el/ella/Ud.) sustantivaría
(nosotros) sustantivaríamos
(vosotros) sustantivaríais
(ellos/ellas/Uds.) sustantivarían

Condicional compuesto
(yo) habría sustantivado
(tu) habrías sustantivado
(el/ella/Ud.) habría sustantivado
(nosotros) habríamos sustantivado
(vosotros) habríais sustantivado
(ellos/ellas/Uds.) habrían sustantivado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) sustantive
(tu) sustantives
(el/ella/Ud.) sustantive
(nosotros) sustantivemos
(vosotros) sustantivéis
(ellos/ellas/Uds.) sustantiven

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya sustantivado
(tu) hayas sustantivado
(el/ella/Ud.) haya sustantivado
(nosotros) hayamos sustantivado
(vosotros) hayáis sustantivado
(ellos/ellas/Uds.) hayan sustantivado

Pretérito imperfecto I
(yo) sustantivara
(tu) sustantivaras
(el/ella/Ud.) sustantivara
(nosotros) sustantiváramos
(vosotros) sustantivarais
(ellos/ellas/Uds.) sustantivaran

Pretérito imperfecto II
(yo) sustantivase
(tu) sustantivases
(el/ella/Ud.) sustantivase
(nosotros) sustantivásemos
(vosotros) sustantivaseis
(ellos/ellas/Uds.) sustantivasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera sustantivado
(tu) hubieras sustantivado
(el/ella/Ud.) hubiera sustantivado
(nosotros) hubiéramos sustantivado
(vosotros) hubierais sustantivado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran sustantivado

Futuro simple
(yo) sustantivare
(tu) sustantivares
(el/ella/Ud.) sustantivare
(nosotros) sustantiváremos
(vosotros) sustantivareis
(ellos/ellas/Uds.) sustantivaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere sustantivado
(tu) hubieres sustantivado
(el/ella/Ud.) hubiere sustantivado
(nosotros) hubiéremos sustantivado
(vosotros) hubiereis sustantivado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren sustantivado

IMPERATIVO
Presente


sustantive (el/ella/Ud.)
sustantivemos (nosotros)
sustantivad (vosotros)
sustantiven (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar